miércoles, 9 de octubre de 2013

UNHA BOLA DE CRISTAL PARA ASOMARNOS AO NOSO FUTURO

 
(En castellano más abajo)
 
Acabo de voltar de Chile e traio a alma encollida porque penso que vin a Galicia de dentro duns anos, e probablemente tamén o fututo cercano do resto do estado e dos países do sur de Europa.
Comentaba a xente coa que estiven que, nestes últimos anos, o afianzamento do sistema neoliberal no seu país tivo o seu grado máximo, dun xeito moito máis voraz e “exitoso” que en ningunha outra zona de Sudamérica; e que probablemente o medo que quedou impreso na xente tras a dictadura, influiu para que ese proceso se dera máis rápido e con maior facilidade que nos outros estados do seu entorno.

Xa hai anos que se vende a Chile como o país máis desenvolvido de Sudamérica, incluso se di que é o máis “europeo”, pero que significa isto?

A educación pública é casi inexistente e a pouca que queda diminue en calidade a base de non dotala do orzamento necesario; en Santiago, pero tamén no resto do país, hai unha morea de universidades privadas distintas, a maior parte delas pertencentes a quen pode levar adiante un proxecto desa magnitude: dereita capitalista, igrexa, opus...

Neste lado do Atlántico, calquera de nós que estea estudando ou teña unha filla ou un fillo nesa tesitura ou ben que traballe no ámbito da educación, está a ver que as directrices que nos veñen impostas desde Europa e que os nosos gobernos tratan de levar a cabo a conciencia, van por este camiño máis pronto que tarde, se non somos quen de paralo.

E que dicir da sanidade? Un país onde nunca disfrutaron dun sistema de garantías sanitarias universais, no que a privatización xa está máis que asentada, debe parecerlles o paraíso futuro aos nosos gobernantes actuais e aos seus amos da troika.

En Chile a megaminería campa polos seus respetos por todo o país estragando todo canto recuncho natural aínda lles quedaba e utiliza cantidades enormes de auga, o que xa está a xerar verdadeiros problemas de abastecemento, e a que devolve escúpea contaminada. En Galicia non somos alleos a esta problemática, que lonxe de diminuir está a ameazar cada día máis o noso territorio.

O goberno de Chile tenlle aplicada a lei antiterrorista ao pobo Mapuche por loitar polo seu xeito de vida, a súa cultura, a súa lingua, a autodeterminación como pobo, e naturalmente as súas terras, que resultaron ser moi suculentas para as grandes empresas madereiras que as teñen sembradas de eucaliptos (sóanos de algo?); de modo que o expolio histórico ao que foron sometidos lonxe de diminuir acrecéntase con violencia directa contra as persoas e os seus bens, acoso continuo por parte das forzas policiais, encarcelamentos, sobre todo de líderes, matanzas, e un estado de sitio nas comunidades que inclúe presencia policial masiva, cámaras de vixiancia e abusos continuados.

En Galicia acaban de aplicarlles penas de entre 10 e 18 anos de prisión a 4 persoas acusadas de terrorismo, nun xuízo que deixa moitas dúbidas e resquemores. De aquí a que esteamos todas sometidas á lei antiterrorista, con ilegalización de grupos, partidos ou o que se tercie... só vai un paso.

En todo isto é moi importante a represión do contra-discurso crítico e das movilizacións sociais. Puiden comprobar persoalmente a acción represiva sistemática que se aplica nas manifestacións na capital, Santiago; feito do que tamén atopamos un paralelismo indiscutible nas últimas manifestacións e protestas en Madrid e outras cidades do estado español.

Outra parte importante de todo este entramado é a mentira mediática. Miremos onde miremos atoparemos novas que poñen a Chile como o exemplo a seguir, do mesmo xeito que nos venden todas as medidas que están a aplicar a este lado do charco como necesarias e boas para sair desta suposta crise coa que nos estafan.
Hai uns días, cando estaba recén chegada, atopeime cunha nova de El País que enlaza á perfección todo isto. Animaba aos nosos mozos e mozas con estudos e boa formación a expatriarse a Chile. Agora xa non se di emigrar, non vaia ser que se note de que estamos a falar... E, por suposto, o artigo alaba as oportunidades que ofrecen os sectores minero e enerxético, entre outras lindezas, ademáis de presentar un panorama mentiroso, sen pobreza nin exclusión, e que parece querer desmentir as verbas coas que practicamente empeza o propio artigo: “Seguen a impactarme as desigualdades sociais e salariais, que son máis abruptas que en España. Costa acostumarse tamén aos sistemas sanitarios e educativos privados, difíciles de concebir cando creciches pensando que iso son dereitos e non privilexios”.

NOTA: Un autor moi recomendable para saber máis sobre a economía de Améria Latina e por extensión e nas súas verbas, sobre “a estratexia de dominación política correlativa aos novos xeitos que asume a acumulación do capital”, é Pablo Dávalos. O seu libro La Democracia Disciplinaria non está editado no estado español, pero poden atoparse artigos seus, como este do xornal Diagonal.




(castellano)

Acabo de volver de Chile y traigo el alma encogida porque pienso que vi la Galicia de dentro de unos años, y probablemente también el fututo cercano del resto del estado y de los países del sur de Europa.
Comentaba la gente con la que estuve que, en estos últimos años, el afianzamiento del sistema neoliberal en su país tuvo su grado máximo, de una forma mucho más voraz y “exitosa” que en ninguna otra zona de Sudamérica; y que probablemente el miedo que quedó impreso en la gente tras la dictadura, influyó para que ese proceso se diera más rápido y con mayor facilidad que en los otros estados de su entorno.

Ya hace años que se vende a Chile como el país más desarrollado de Sudamérica, incluso se dice que es el más “europeo”, pero ¿que significa esto?

La educación pública es casi inexistente y la poca que queda disminuye en calidad a base de no dotarla del presupuesto necesario; en Santiago, pero también en el resto del país, hay un montón de universidades privadas distintas, la mayor parte de ellas pertenecientes a quien puede llevar adelante un proyecto de esa magnitud: derecha capitalista, iglesia, opus...

En este lado del Atlántico, cualquiera de nosotras que esté estudiando o tenga una hija o un hijo en esa tesitura o bien que trabaje en el ámbito de la educación, está viendo que las directrices que nos vienen impuestas desde Europa y que nuestros gobiernos tratan de llevar a cabo a conciencia, van por este camino más pronto que tarde, si no somos quien de pararlo.

Y que decir de la sanidad? Un país donde nunca disfrutaron de un sistema de garantías sanitarias universales, en el que la privatización ya está más que asentada, debe parecerles el paraíso futuro a nuestros gobernantes actuales y a sus amos de la troika.

En Chile la megaminería campa por sus respetos por todo el país destrozando todo cuanto espacio natural todavía les quedaba y utiliza cantidades enormes de agua, lo que ya está generando verdaderos problemas de abastecimiento, y la que devuelve la escupe contaminada. En Galicia no somos ajenos a esta problemática, que lejos de disminuir está amenazando cada día más nuestro territorio.

El gobierno de Chile le tiene aplicada la ley antiterrorista al pueblo Mapuche por luchar por su forma de vida, su cultura, su lengua, la autodeterminación como pueblo, y naturalmente sus tierras, que resultaron ser muy suculentas para las grandes empresas madereras que las tienen sembradas de eucaliptos (¿nos suena de algo?); de modo que el expolio histórico al que fueron sometidos, lejos de disminuir, aumenta con violencia directa contra las persoas y sus bienes, acoso continuo por parte de las fuerzas policiales, encarcelamientos, sobre todo de líderes, matanzas, y un estado de sitio en las comunidades que incluye presencia policial masiva, cámaras de vigilancia y abusos continuados.

En Galicia acaban de aplicarles penas de entre 10 y 18 años de prisión a 4 personas acusadas de terrorismo, en un juício que deja muchas dudas y resquemores. De aquí a que estemos todas sometidas a la ley antiterrorista, con ilegalización de grupos, partidos o lo que se tercie... sólo va un paso.

En todo esto es muy importante la represión del contra-discurso crítico y de las movilizaciones sociales. Pude comprobar personalmente la acción represiva sistemática que se aplica en las manifestaciones en la capital, Santiago; hecho del que también encontramos un paralelismo indiscutible en las últimas manifestaciones y protestas en Madrid y otras ciudades del estado español.

Otra parte importante de todo este entramado es la mentira mediática. Miremos donde miremos encontraremos noticias que ponen a Chile como el ejemplo a seguir, de la misma forma que nos venden todas las medidas que están aplicando a este lado del charco como necesarias y buenas para salir de esta supuesta crisis con la que nos estafan.
Hace unos días, cuando estaba recién llegada, me encontré con una noticia de El País que enlaza a la perfección todo esto. Animaba a nuestros jóvenes con estudios y buena formación a expatriarse a Chile. Ahora ya no se dice emigrar, no vaya a ser que se note de que estamos hablando... Y, por supuesto, el artículo alaba las oportunidades que ofrecen los sectores minero y enegxético, entre otras lindezas, además de presentar un panorama mentiroso, sin pobreza ni exclusión, y que parece querer desmentir las palabras con las que prácticamente empieza el propio artículo: “Me siguen impactando las desigualdades sociales y salariales, que son más abruptas que en España. Cuesta acostumbrarse también a los sistemas sanitarios y educativos privados, difíciles de concebir cuando has crecido pensando que eso son derechos y no privilegios”.

NOTA: Un autor muy recomendable para saber más sobre la economía de Améria Latina y por extensión y en palabras suyas, sobre “la estrategia de dominación política correlativa a las nuevas formas que asume la acumulación del capital”, es Pablo Dávalos. Su libro La Democracia Disciplinaria no está editado en el estado español, pero pueden encontrarse artículos suyos, como este del periódico Diagonal.


No hay comentarios:

Publicar un comentario